Dag allemaal!
Mijn eerste zelf geschreven bijdrage aan het weblog. Het is fijn te lezen/horen dat het zo goed en graag gelezen wordt. Fijn om te weten dat er zoveel mensen zijn die meeleven. Ik verheug me elke dag op de postbode!! En ook vandaag weer veel lieve kaarten en brieven.
Vandaag mijn eerste echte hele dag thuis. Ik kan niet genoeg zeggen hoe heerlijk dat is. Opstaan wanneer ik wil. Alhoewel ... de wijkverpleegkundige zou om 9.00u komen en dat betekent op tijd op. Om 11.00u kwam ze pas ... Ach, ik heb ervaring met wat later komen dus mij hoor je niet. Morgenochtend doe ik het gewoon rustiger aan.
Wederom prachtig weer vandaag dus veel in de tuin gelegen. Een poging gedaan om te lezen maar mijn geheugen is niet wat het geweest is. Na 2x een zelfde hoofdstuk kon ik nog steeds niet onthouden wie die vrouw was die steeds werd genoemd. Ik krijg bezoek terwijl ik niet meer weet dat ik dat heb afgesproken. Ik onthoud niet wat me verteld is ... Zo blijft de wereld nieuw en verrassend zullen we maar zeggen.
Vanmiddag met Monique voor het eerst de stad in geweest, een ‘simpel’ boek kopen. Een die ik kan begrijpen en onthouden. Vond het moeilijk om te gaan. Bang dat ik mensen tegen zou komen die ik ken, voor teveel medeleven of juist een gebrek daaraan. Maar het weer was mooi, ik hoefde niet in een joggingbroek (want mijn gewone kleding past gelukkig nog of weer) en ik vond het gewoon leuk. Zelfs ijsje op terrasje gegeten (van de diëtiste moet ik veel room en eiwit eten, doe ik graag). En geen moeilijke ontmoetingen gehad. Gek om te zien dat de wereld gewoon is verder gegaan, terwijl die van mij op z’n kop staat ...
Bek-af daarna en de rest van de middag op ligbed in tuin bijgekomen. Ik kan weer tv kijken, tijdens mijn ziekenhuis-opname ging mijn abonnement interactief tv-kijken in. Een duidelijke gebruiksaanwijzing is bijgesloten hoe eea te installeren maar waar ik dus echt niets van snap. Maar mijn buurman wel gelukkig. Dus vanavond met Marjolein op de bank lekker tv-kijken. Of misschien alleen maar kletsen, of misschien allebei. Tussen de tranen door en momenten waarin de angst me aanvliegt, kan ik af en toe intense geluksmomenten ervaren. Blij met zulke vrienden om me heen, met zoveel mensen die me laten voelen dat ze aan me denken. Die me schrijven over wat ze die dag meemaken, gewone alledaags dingen en nog meer. Het weer dat zo mooi is, de tuin die zo mooi in bloei staat enz. Een prachtige zoon om trots op te zijn, die zulke grote stappen zet waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Genoeg om te genieten. En verder ... ik doe het dag voor dag; stap voor stap. Dan lukt het me het beste.
Dag allemaal, liefs Anja
Dag lieve Anja,
BeantwoordenVerwijderenBen net voor het eerst op je blog gekomen . Heb het gelezen met tranen in mijn ogen en een groot gevoel van onmacht. Maar fijn dat andere het kunnen volgen, om te weten hoe het met je gaat. Ik vind je heel moedig. Fijn om van die lieve mensen om je heen te hebben .
Goed dat je weer thuis bent.
Ik zou zo graag willen dat het anders was.
Liefs Joke den Toom
Hi lieve Anja!!
BeantwoordenVerwijderenJa hoor, heb ik een bericht geschreven, verdwijnt ie weer ergens in de digitale wereld!!!!
Anyway, het was zoiets;
Hier is je digitale postbode! Fijn te lezen en te horen dat je thuis bent, dat zal niet altijd even makkelijk zijn. Maar gelukkig vindt je het al wel fijn. Bizar hoe je leven ineens zo is veranderd. Ik heb enorm veel bewondering voor hoe je hiermee omgaat. Ik vind het niet altijd even makkelijk om je te schrijven, maar denk veel aan je en lees je zeker elke dag. Een shockje ging door me heen toen ik las dat je je eigen stuk hebt geschreven, dan voel je weer wat dichterbij.
Is het by the way gelukt om je inactieve tv te installeren? Bij mij moest de monteur komen die constateerde dat het kastje was ingesteld op een ander, niet bestaand, abonnement. Dit is nog afgezien van het feit dat ze zeggen dat het zo makkelijk is, maar dat geldt zeker niet voor mij!!!! Stress krijg ik van dat soort dingen!
Liefs Sabrina
raar hè, om weer in de wereld te stappen, en dan te verwachten, dat iedereen iets aan je kan zien: dat je Anders bent....
BeantwoordenVerwijderenen dat er dan niemand naar je kijkt..... hééél vreemd.
Alsof je in een luchtbel zit, die zachtjes voorbijdrijft, en jou onzichtbaar voor iedereen maakt....
het gaat voorbij, je stapt steeds dichter naar die "gewone" wereld toe, maar steeds zullen die luchtbel-momenten voorbij blijven komen....
fijn dat je thuis bent, in je eigen ritme kan leven, en dat je al wijs en sterk genoeg bent om naar buiten te gaan.
Knap hoor!