Vandaag precies een week thuis uit het ziekenhuis en er lijkt zich enige routine af te tekenen in de dagelijkse gang van zaken. Opstaan, wijkverpleegkundige, eten, rusten en uitzien naar al wie er langs komt. Bed uit huiskamer is verdwenen, opgehaald. Was nog een heel gedoe. Ik kon namelijk nergens mijn voordeursleutel vinden. In mijn na-narcose-staat heb ik in het ziekenhuis allemaal sleutels uitgedeeld. Handig, als er wat is dan kan iedereen er in. Maar wie is iedereen. wie heeft mij sleutel(-s)? Een setje heb ik terug, maar toen waren de mannen met het bed al weg. Dat was nog een heel gedoe via de schuur. “Geeft niks ‘mevrouwtje’, we redden het wel” zeiden die aardige mannen (toen ik tot vervelens toe steeds maar ‘sorry’ uitkraamde). Mijn huiskamer is mijn huiskamer weer. Ziet er ook minder gehandicapt uit, als je binnenkomt. De rolstoel zijn ze vergeten mee te nemen. Het is een sta-in-de-weg en ik heb me voorgenomen dat het wel heel erg moet zijn om daar in te gaan zitten. Nog heel lang niet, als het aan mij ligt.
Vandaag de eerste keer dat ik vanmorgen alleen was. Dat wil zeggen, niemand op de koffie. En toen bedacht ik me dat ik toch wel heel graag zelf boodschappen wilde doen, dat valt nog niet mee zonder auto. Een lift dus; maar iedereen blijkt te werken op dinsdag. Een lieve buurman die me bracht en haalde. En eenmaal thuis bedacht ik wat ik was vergeten, een nieuw boek. En dat was nu net de reden waarom ik zelf naar de stad wilde ... Oh, wat verlang ik naar mijn eigen auto. En gelukkig: morgenavond is die d’r weer. Uit de verkoop gehaald. John gaat 'm persoonlijk ophalen. Oh, wat een vrijheid weer. Ik kan me er zo op verheugen!! Deze week ga ik ook weer fietsen, kijken hoe ver ik kom. Net als lopen denk ik, elke dag langer en verder. ‘s Middags kwam Edwin mij een special-bijdrage van de krant brengen; Maxima is 40 geworden. Gisterenavond het interview met haar gezien. Leuke vrouw lijkt me.
Terwijl ik dit schrijf, ruik ik de heerlijke geuren uit de keuken. Vanavond kookt Roel, dat doet hij heel goed (heeft hij echt niet van mij), krijg er spontaan honger van. Nog even wachten want vanavond eet Frans mee, geen idee hoe laat we afgesproken hebben ( mijn geheugen ... ). Dat aankomen in gewicht is nog een heel gedoe als je geen honger hebt. Zelfs koekjes en dropjes smaken niet echt. Het avondeten smaakt nog het lekkerste. En dan al die top-koks met al hun culinaire hoogstandjes die mijn keuken bemannen. Daar kan ik met mijn Knorr-wereldgerechten echt niet tegen op.
Het eten is bijna klaar en ik moet plaats maken aan tafel. Dus dit is het einde van mijn stukje vandaag,
liefs en xxxxx Anja
Hoi lieve An,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn voor je dat je weer meer ruimte in de kamer hebt en dat je auto morgenavond weer terug komt!
Mooi dat het avondeten je lekker smaakt. Volgens mij kun je bijna een eigen kookprogramma starten met al die culinaire highlights en topkoks. Bedenk me dat je als presentratrice van een dergelijk programma, met jouw flair, ongetwijfeld hoge ogen zou scoren.
Alvast welterusten en ik zie je morgenochtend bij de koffie.
Liefs Moon
Ha die Anja!
BeantwoordenVerwijderenIk lees net dat het allemaal weer iets aangenamer voor je wordt thuis. Gelukkig dat je straks weer mobiel bent hè! Als je altijd een auto tot je beschikking hebt gehad, is zonder toch écht wel een beperking. Weet je trouwens al welk boek je wilt gaan kopen? Persoonlijk vind ik dat altijd wel lastig. Geniet maar van al die topkoks en al dat lekkers wat er uit hun "hoge hoed" komt.
groetjes en x,
Carla M.
Hi An, nou ik heb de training overleefd hoor... ;) Fijn dat je huis je huis weer is en dat je je lekker laat verwennen door de topchefkoks uit je omgeving... Hoop je gauw te mogen zien of horen, want besef me dat ik je stem ook al zo lang niet heb gehoord... Liefs samiaaaaaaaaaaaaaaaa....
BeantwoordenVerwijderenJa leuk interview of eigenlijk documentaire over onze Max. Ze doet het goed dat prinses zijn. Neemt niet weg dat ik geloof dat jij het ook goed zou kunnen doen maar ja hij heeft jou nou eenmaal niet uitgekozen.:-[
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat al die vette troep je je neus uitkomt maar alles voor het goede doel. Zelf zit ik weer. Te streven omdat ik zaterdag de kookclub over de vloer krijg en in thema Frans moet gaan koken. Inmiddels zijn de zeven¡¡¡kittens niet piepen meer en rennen en sluiten doorx het huis. Volgende week de laatste loodjes binnen het straatspeeldag bestuur....en dan rust. Ofzo...als ik jouw dagen lees klinken ze ontspannen. Je lijkt steeds meer kracht te hebben en meer plannen te maken. Fietsen? Weet je als het je lukt moet je het ook zeker doen.;-). Morgen naar utrecht voor de training. Zittingsvertegenwoordiger. Ik ben benieuwd. Laat je wel even weten hoe het was. Nou skatie ik ga slapen. Geniet maar lekker van je bakkie morgenavond en geef naast jezelf john ook een kus van me®:-)) Chanitah
he sus verbysterd weet n hoor ik over jou gezondheid van deze kant wens ik je heel veel beterschap en sterkte hoop dat je dit gevecht wint in dit geval ben ik je suporter dikke xxxx nico
BeantwoordenVerwijderenHey Anja,
BeantwoordenVerwijderenKan nu eindelijk je reisverslag thuis lezen, want heb de link even naar mijn prive mail gezonden. Goed te lezen dat het met kleine stapjes beter met je gaat. Nou ja kleine stapjes. Straks al met eigen auto boodschappen doen. geweldig meid. Denk veel aan je, ieder ochtend zelfs, want dan poest ik even m'n schoenen. Weet je het nog van dat poetsdingetje dat je me gaf. M'n schoentje glimmen iedere dag :-). Wat een lekker weertje vandaag. Zit je al met je boek in het zonnetje.
Als ik iets voor je kan doen dan hoor ik dat graag. Ook deze jongen wil bij je langskomen. Geef het zelf maar aan. Ook oke als je er geen behoefte aan hebt. Sterkte en tot gauw
X Paul van den Akker
hallo Anja,
BeantwoordenVerwijderenwat fijn dat je ook weer rompslomp dinge hebt! En een huilbui met John kan volgens mij ook wel eens heerlijk zijn! Ik vind je zo'n sterke vrouw!
Even voor de afleiding: Ik ga met mijn eigenwijze diva peuter van 2,5 jaar naar dansles. Jawel echte dansles in centrum Amsterdam, je lacht je rot! En het lukt haar ook nog goed. Ik zit aan de kant, zo'n vreselijke moeder uit te hangen die alleen maar foto's maakt haha. dat je zelf toch zo wordt he, verbazingwekkend! Verder staat het huis te koop en ben ik druk op zoek naar een hiisje, wel in de Jordaan. Ben nou eenmaal verknocht dus ja.
Zou je graag een keer in real life treffen, maar ik weet niet of dat mogelijk is en of je daar wel zin ene energie voor hebt. Geniet maar van alle hechte vrienden om je heen! En van alle post etc want zo'n leuk en gewaardeerd mens ben je nou eenmaal!!!
hele dikke kus van Krista En Noa
Hoi Anja,
BeantwoordenVerwijderenVanaf de glamping in la France even een bericht. Ik probeer steeds te whats appen, maar dat lukt niet. Dus nu maar even met de ipad van manlief een bericht op de blog. Goed om te lezen dat je steeds mobieler wordt en dat er goed voor je wordt gezorgd. Hoe rustiger het in m'n hoofd wordt hoe meer ik aan je denk, gek eigenlijk. De heftigheid van het bericht van jouw ziekzijn maakte dat er ook al weer snel een behoefte kwam naar 'gewone' dingen. Want jezus het is toch ook niet te bevatten. En nu de zon schijnt, ik drie boeken uit heb en niets hoef plop je steeds in mijn gedachten op. We reden door Cannes afgelopen dinsdag(dit tegen de zin van Arjan, maar ik wilde perse iets van het filmfestival zien) en ik had zo gehoopt dat ik Brad, Angelina of desnoods mijnheer von Trier zou spotten. Leek me een leuk bericht op je blog. Maar helaas, geen celebreties, maar wel een zoon die zindelijk dreigt te worden. Hij denkt zelf dat ie al volledig zindelijker is (not) maar het gaat de goede kant op. De glamourcamping valt tegen, ik had gehoopt dat ik op mijn pumps met een glas rose, over een rode loper over de camping kon flaneren. Helaas, had ik mijn tefa's maar meegenomen, het is een gewone camping, met veel bomen en prut, geen tv en geen afwasmachine... Maar het weer is goed en het strand fantastisch! Au revoir maar weer en tot snel! X Patricia