De eerste chemodag is achter de rug. Ben nu weer thuis. Bij elk kriebeltje, pijntje, rillinkje vraag ik me af of dit een ‘bijwerking’ is. Geheel volgens de voorspellingen van de verpleegkundige, krijg ik bij het aanraken van koude oppervlakten een soort van stroomschokjes. De deurklink is koud, mijn huisdeursleutel, de knoop van mijn spijkerbroek en nog een heleboel andere dingen. In feite ben ik dus als het ware ‘gewoon opgeladen’. En voor de rest ... ik voel nog niets.
Vanmorgen met een tas vol, waaronder joggingbroek-dikke trui-sokken-boeken-en nog meer, naar het ziekenhuis. Want goed voorbereid; kou-verveling-behoefte aan makkelijke kleding; ik zou niet voor verrassingen komen te staan. Wel met knikkende knieën. Daar hielp geen voorbereidend gesprek aan. Van 10.30u tot 16.00u aan infuus gehangen, af en toe wordt er een zak met andere inhoud bijgevoegd. Het is bijna een surrealistische ervaring om daar te zijn. Het gevoel dat ik in een verkeerde film beland ben, was weer terug. Ik wilde er zo heel erg niet zijn. Allemaal mensen met hetzelfde als ik, kanker. Kale hoofden maar ook hoofden met haar. Iedereen hangt aan zo’n infuus en gek genoeg ontleende ik daar wel kracht aan. Als iedereen het hier kan, kan ik het toch zeker ook. Zijn er mensen die beter worden, of niet.
Er is niet veel contact met anderen, af en toe wordt er een blik van verstandhouding uitgewisseld. Ergens in de middag kreeg ik een nieuwe buurman, ook kaal en ook infuus. Ik kon er niets aan doen maar natuurlijk luisterde ik mee met het gesprek dat hij had met zijn bezoek. En ik kon het niet laten me erin te mengen. Ik werd blij van die man, klinkt gek maar het is echt zo. Hij was gitarist in een band (the Shavers en ik heb op site gekeken hoe hij eruit zag met haar: heel goed maar dat deed / doet hij nu nog ( ;-) ) en hij had afgelopen weekend een afscheidsconcert gespeeld.
Een groot (-s) concert in de Waerdse Tempel. Een droom-afscheid, hoorde ik hem zeggen. En nu is zijn agenda leeg ... en hoopt hij augustus te halen, maar liever september want anders is iedereen op vakantie als hij begraven wordt. Vind ik wel grappig. Ik hoop dat ik zijn blijheid, zijn levenslust net zo lang mag houden als hij. En het kan dus gewoon, ook al ben je zo ziek. Bijzondere ontmoeting. Geeft hoop.
My favourite oncoloog is toch nog even langs gekomen. Betrokkenheid doet me goed. Voorts de diëtiste en je gelooft het niet, een aardige mevrouw kwam me, naar keuze, een hand- of voetmassage aanbieden. Is een project dat in meer ziekenhuizen wordt uitgevoerd. Wil nu hier schrijven hoe het heet, maar de info zit in mijn tas en mijn tas staat achter in de auto van Wies en die is weer naar huis. Tja, sommige dingen veranderen niet ... Later meer hierover (over dat project dan). Ik vond het echt wel een verwennerij. Wat betreft betrokkenheid, ben vandaag niet alleen geweest. Vanmorgen, door Marjolein gebracht (ze was ook blijven slapen), ze werd afgelost door Roel, deze werd afgelost door Annet en last but not least, was Wies daar. Het is fijn om die mensen bij je te hebben bij wie je alleen maar hoeft te ‘zijn'. Dat maakte deze dag wel te doen.
En verder begint de voortzetting van de kuur thuis. Ik heb een giga hoeveelheid pillen die ik op vaste tijden moet innemen; sommige 1x en andere meer x daags. Hellup hoe ga ik dat onthouden. Wies gaat morgen pillendoos kopen. Ik zie het wel.
Voor vandaag stop ik ermee. John komt zo, koken&kletsen&filmpje&slapen. Wil nog wat energie voor hem overhouden, dus ik ga op de bank onder mijn dekentje...
tot later, liefs Anja
Hoi lieve An,
BeantwoordenVerwijderenWat heb je een enerverende dag achter de rug. Wat mooi dat je een bijzonder ontmoeting met de zanger van The Shavers hebt gehad en dat deze ontmoeting je hoop heeft gegeven. Hij komt uit Langedijk. Ik ken zijn naam nog van vroeger toen was het ook al een bijzondere man in de positieve zin van het woord. Het is ook wel speciale muziek.
Ik vind het bewonderenswaardig en indrukwekkend dat het je, ook in deze omstandigheden wederom lukt om kracht te halen uit wat je ziet en meemaakt. Echt onwijs knap.
Een gezellige avond met John en groetjes en alvast welterusten voor straks.
Liefs and a big hug Moon
ps. Ik schreef net de zanger maar ik bedoel natuurlijk de gitarist. Haastige spoed he. Heb net nog even naar een videoclip van het optreden gekeken en het klonk gaaf!
BeantwoordenVerwijderenIk heb er het volste vertrouwen in dat jij er, op jouw manier, ook de muziek in zult houden.
Doeg lieverd see you soon,
Moon
Hoi Anja,
BeantwoordenVerwijderenHet is zo fijn dat je de puf had om gisteren nog een stukkie te schrijven, want ik heb de hele dag aan je gedacht. Het klinkt verschrikkelijk zo'n dag met chemokuur, maar jeetje wat heb jij je daar krachtig door heen geslagen. Ik hoop zo voor je dat jij bij die groep hoort die het minst last heeft van bijwerkingen. En the Shavers... tja..daar heb ik toch heel wat concerten van gezien met als favoriet het lied: "Margarine godverdomme". Is vast te googlen en misschien wel lekker om keihard mee te zingen in zo'n situatie als deze ;-). Goeie dag toegewenst voor vandaag! Dikke kussen. Ptrs
Hallo Anja,
BeantwoordenVerwijderenWil alleen maar zeggen dat ik vandaag aan je hebt gedacht. Ik vind je sterk!
Liefs Krista
Lieve Anja,
BeantwoordenVerwijderenWat rot om te lezen dat de chemo zo zwaar viel. Gelukkig dat er dan naast alle stille muisjes ook een vrolijke, sprankelende man was die de sfeer een beetje omhoog haalde. Knap hoe je alles beschrijft, altijd als ik je stukjes lees dan hoor ik het je gewoon zeggen. Heb meteen even de gitarist gegoogled en hij ziet er uit als een hele leuke vent :-) Ik hoop dat je tijdens je chemo vaker of het liefste altijd zulke mensen om je heen hebt want de surrealistische sfeer die je beschrijft klinkt heel naar. Kan me zo goed voorstellen dat je dan alleen maar weg wilt en wilt dat je niet ziek bent maar gewoon lekker thuis :-( Ik hoop dat je je heel gauw weer wat beter voelt (ik zag het berichtje hierboven dat je je niet goed voelt..), dat die klote bijwerkingen gauw overgaan! Ik ben trots op je dat je zo sterk bent, en op de manier waarop je de draad steeds weer een beetje verder op probeert te pakken in een wereld die van de ene op de andere dag niet meer dezelfde was en is. Al had ik van jou ook niet anders verwacht :-)
Heel veel liefs en een hele dikke knuffel,
Hannah