Vrijdag 13 mei 2011 (2)

Dag allemaal,

Vrijdagavond 20.00u en ik ben gevloerd, bek-af. Pittige dag, gevoel dat ik in een of andere achtbaan heb gezeten.

Vanmorgen hèt gesprek met de oncoloog gehad. Heeft de hele week als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd gehangen. Werd er misselijk van als ik er aan dacht. En dus deed ik mijn best dat vooral niet te doen, er er zo weinig mogelijk over te praten. Vanmorgen samen met John naar Alkmaar, waar we Marjolein zouden treffen. Als een soort 3 musketiers naar binnen. Op het ergste voorbereid. De eerste week in het ziekenhuis, toen ik echt erg ziek was, was de goede man (de oncoloog dus) al eens kennis komen maken. Ik herinner me vaag een soort Hercule Poirot- hoofd (voor de niet kenners, een kaal ei-vormig hoofd met nerd-achtige uitstraling). Maar deze man had haar!! En een heel hoog voorhoofd. Hij herkende mij ook niet, zei dat ik er goed uitzag (de schat, ik had mascara en lippenstift op en me uitgedost alsof ik een dag ging 'stadten’ in de Bijenkorf).

Maar het verhaal: er is behandeling mogelijk. Doel is de groei van tumoren tot stilstand brengen en de kwaliteit van leven te verbeteren (als het zo blijft als nu, ben ik al tevreden). Dus geen genezing, maar dat wist ik al. De ervaringen met dit soort behandelingen zijn positief; de bijwerkingen zijn redelijk tot goed te verdragen. Ik moet het nog eens nalezen want het belangrijkste dat bij mij is blijven hangen: ik word er niet kaal van. Als dat geen goed nieuws is. Ik heb net voor een goed bedrag aan kapperskosten uit gegeven. Ik was zooooo blij!! De behandeling kan pas starten als ik in gewicht ben toegenomen en mijn conditie verbeterd is. Dus mijn dieet van slagroom, volle yoghurt, appeltaart en chocolade gewoon voortzetten. Op advies van de oncoloog eveneens extra voeding via diëtiste besteld (zeer calorierijke yoghurt-drank). Over anderhalve week opnieuw controle (gewicht en bloedwaarden) en dan wordt bepaald wanneer de chemo-kuur gaat starten. Ineens ervaar ik weer een perspectief. Mijn auto staat al bij de garage; om te verkopen. Maar ik heb besloten de auto nog te houden. Het bed in mijn  huiskamer gaat d’r uit, wordt maandag opgehaald. Wanneer ik het toch nodig blijk te hebben dan is vandaag gebeld, morgen besteld (Evean, echt goed!).

En de rest ... blijft dag-voor-dag.

Wat een ontlading na het gesprek. Een echte huilbui gehad samen met John en Marjolein. Het is bijzonder om met deze twee mensen zulke intense gevoelens te kunnen delen. Ik ervaar het en hen als grote steun en ben er erg dankbaar voor! Koffie en appeltaart (!) bij Koekebier (Alkmaar-restaurant) genuttigd. Voelde me bijna weer jarig. En daarna was het op!

Thuis ruim 2 uur geslapen. En daarna nog moe. En nog steeds.

Vanmiddag even met Sjaak naar AH geweest, maar mijn energie voor vandaag is echt op! Net heerlijk gegeten, door Monique gekookt. Zij blijft ook slapen. Gezellig maar ook fijn. En na het schrijven van dit stukje verdwijn ik onder mijn dekentje op de bank. Kijken naar mijn interactieve tv die ik maar liefst met 3 afstandsbedieningen moet bedienen. En waarvan er steeds een kwijt is. Vervelend, wie zit er steeds aan, het kan niet anders dan Monique zijn.

Dag allemaal, tot morgen. Liefs en xxxx Anja

ps. Naast de berichten op de weblog krijg ik ook berichtjes, brieven en kaarten waarin mensen aangeven soms behoefte te hebben aan een meer persoonlijke noot. Een bericht dat niet voor iedereen leesbaar is. Mailen en sms-en mag ook hoor! Ik kan alleen niet altijd terugschrijven of reageren. Maar weet dat ik alles lees!