woensdag 27 april 2011

Woensdag 27 april 2011

Anja heeft een slechte nacht gehad. Ze was misselijk en heeft overgeven. Roel was bij haar en zij heeft veel ondersteuning van hem ervaren. Kostbare momenten van nabijheid, dit tijdens moeilijke momenten.

Anja heeft vanochtend gedoucht. Heerlijk! Ook haren gewassen en zelfs zijn haar haren geföhnd. Marjolein en Anja hebben een discussie gevoerd over de coupe van Anja. Wat staat beter, zonder of met föhnen? Marjolein was van mening dat Anja’s kapsel er gisteren hetzelfde uitzag. Anja had daar een geheel andere mening over.

Vandaag is de maagsonde verwijderd. Een grote opluchting. Ook heeft Anja een beetje yoghurt gegeten. Vervolgens toch weer misselijk. Anja voelt zich ook vermoeid.

Anja is ontzettend blij met de bloemen en kaarten die zij ontvangt. Ook leest zij reacties die op deze blog gegeven worden. Dierbaren die zij op dit moment niet kan ontvangen zijn in haar gedachten.

4 opmerkingen:

  1. Lieve lieve Anja,

    Wat ben ik geschrokken. Vorige week nog stuurde ik je een bericht waarin ik me afvroeg of je darmen een eigen leven waren gaan leiden. Misplaatst denk ik nu. Maar wie had nu kunnen denken wat er aan de hand is. Ik vroeg me
    af waarom je als echte 'whatsup' wannabe niet terug smste... maar ja.

    Ik wil je zoveel vertellen, vragen, maar weet tegelijk niet wat ik moet zeggen.Ik denk aan je; dat wil ik zeggen. En dat ik je mis als mijn buuf die me vanachter haar bureau roept; Saprieeennnnaaaa!!! De fijne gesprekken die we altijd hebben, je adviezen, je scherpe blik, de moeilijke tijd waar je me doorheen hebt gesleept, de zoekttocht naar ons zelf, hard lachen. Het 'verhaal' waar we nog niet aan toe zijn gekomen, hoe Paasvee was. Het zijn een paar voorbeelden.

    Ik vind het fijn om te lezen hoe je reis verloopt en je zo te volgen. Het liefst greep ik je vast, maar in plaats daarvan zwaai ik naar je als ik langs het ziekenhuis rijd en weet nu van Edwin dat je kamer uitzicht heeft op de Metiusgracht. Dan hoef ik niet naar het hele ziekenhuis te zwaaien. Ik hoop zo dat je de kracht vindt om aan te sterken, zodat je van daaruit je reis kunt vervolgen.

    Heel veel liefs en een dikke knuffel
    007

    PS Anja; Marjolein heeft gelijk ;-)))))

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik lees je blog, mijn tranen en gedachten al de hele dag niet te stoppen... Het is bijna 22.30 uur, de meiden liggen al een tijd op bed, Abdel is voetbal kijken in Zaandam en ik probeer m'n tijd te doden totdat ik naar bed moet... maar ik wil niet slapen, want ik wil morgen niet naar ons kantoor waar ik je afgeknabbelde stoel zal zien staan, dat ene overgebleven paaseitje dat je van DORA hebt gehad (want de andere 2 heb ik al opgegeten), DE kangeroe van John... Het besef dat ik je moet gaan missen doet me zo'n pijn, ik geloof het ook gewoon niet... Ik zie zo op tegen morgen, maar ik hoop dat je reis morgen beter zal beginnen, dat ik weer een blog mag lezen, dat het beter gaat en je aansterkt om je reis te vervolgen... Ik hoop zo ontzettend tot morgen! liefs saaaaamia...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. lieve anja,

    niet te bevatten, iedere keer betrap ik me op gedachten.......... dat ik bv je blauwe autootje mis dat meestal net even te laat binnen komt rijden..... dat je er met sinterklaas bij was........dat het morgen koninginnenacht is en ik me in ieder geval al had verheugd op een samenzijn in de buurt van de vestibule............dat ik zo blij ben dat je allemaal dierbare mensen om je heen hebt......dat het leven ons maar gegeven is.......
    Ik hoop dat het zo goed mogelijk met je gaat en wil je laten weten dat ik aan je denk.....
    liefs, marlies

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Anja,

    Ik vind het moeilijk om een gepaste reactie te plaatsen. Niet reageren is echter nog meer misplaatst. Ik ben net als vele anderen echt geschrokken. Zo onvoorstelbaar dat jij, als sterke en bruisende vrouw, nu zo ziek bent. Ik zie je nog staan in het keukentje op de Raad, net terug van een zitting en vol passie over het 'schouwspel' waar je zo beeldend over kan vertellen.
    Dat je een bijzonder mens bent blijkt maar weer uit de zorg die jou omringt, gegeven door je zoon en je vrienden. Ik vindt het heel verdrietig dat je dit allemaal moet meemaken maar ik ben blij voor je dat je mensen om je heen hebt die zo begaan zijn met jou.
    Ik wens je alle kracht toe die je nodig gaat hebben tijdens deze reis.

    Een hartelijke groet van Lineke

    BeantwoordenVerwijderen