dag allemaal,
Na de euforie van het nieuws 7 okt. ben ik een week op vakantie in Egypte geweest. Heeeeeerlijk. Precies waar ik op hoopte; zon warm (niet te heet) en niets hoeven. Heb veel tijd doorgebracht op een bedje onder een palmboom. Heb gesnorkeld, gevaren, geklaverjast, gerust, gelachen etc. De Nederlanders waren in de minderheid; de Egyptische kust wordt overspoeld door Russen.
Een bijzondere kennismaking; ik keek mijn ogen uit. Lig ik lekker op mijn bedje, komen er allerlei heel bijzondere (lees vooral bijzonder groot en breed) gedaantes langs. Ik kon er niets aan doen, maar merendeels van de tijd lag ik echt met open mond te gapen naar de parade die aan mijn neus voorbij trok. Maat 48 en nog veel groter (echt, ik overdrijf niet. Deze keer niet) Zonder gene, gepropt in een tanga met tijgerprint. Met heel veel bling-bling. s' Avonds dezelfde maat gehuld in kleine-korte ultra mini-rokjes, super strakke leggings van glim-stof (strak gaat vanzelf als maat xxxxxxl wordt gepropt in medium size). De nationale haardracht in Rusland is wit-gebleekt met uitgroei. Stiletto-hakken, ja ook naar het strand. Ik heb serieus heren gezien, super xxxxxxl, in eveneens miniscule zwembroekjes die je in eerste instantie niet eens ziet, zo klein (er er hangt ook nog van alles over heen). En de hele dag door alcohol drinken, te beginnen na het ontbijt met wodka, bier etc. Ze worden er alleen wat luidruchtig van. Erg vermakelijk. Je zou gewoon eens naar Egypte moeten gaan (hoorde overigens dat ze ook al in grote getalen in Turkije zijn gesignaleerd)
Maar nu ben ik weer thuis. En ziek. Opnieuw. Lig al bijna week in ziekenhuis. Erge buikbijn. Verstopping en dan weer diarree. Ik hoopte zelfs op een Egyptisch virus. Maar nee hoor, tumoren op mijn buikvlies zijn opnieuw actief. Vandaag wordt het offensief ingezet. Ik krijg zware chemo-kuur, 2 dagen (en nachten) aan infuus, hoge dosering in een keer. Over een uurtje is het zover. 'We gaan een dreun uitdelen' aldus oncoloog. Gatver de gatver. Bereid me voor op misselijkheid en andere narigheid. Waarschijnlijk mag ik zondag, anders maandag weer naar huis.
Ik ben er nog niet aan toe om te schrijven hoe dit voor me is, hoe het voelt. Ik aanvaard dat ik in een situatie zit die zo veranderlijk en onvoorspelbaar is, dat ik niets ander kan dan meebewegen en zien / laten gebeuren wat er zich aandient. Klinkt makkelijk en is ook makkelijk. Ik zie wel, hou jullie op de hoogte
liefs en tot later, Anja
Hoi Anja,
BeantwoordenVerwijderenSjees, wat kent het pretpark van het leven toch idiote achtbanen. En zonder dat je erom vraagt, krijg je een strippenkaart voor zo'n ongevraagde 'attractie'. We hopen dat je de kuur goed hebt doorstaan en dat die 'dreun' inderdaad aankomt, zoals de oncoloog zei. Mooi dat je genoten hebt in Egypte! Wij waren een paar jaar geleden zo bijdehand om in hoogseizoen te gaan: 40 graden om middernacht... Toen nog niet zoveel Russen, maar mijn vader beweerde vroeger al dat ze in groepjes zouden komen. In de eetzaal zijn ze ook een bezienswaardigheid. Een kameel krijgt spontaan de hik als ie de stapel vreten ziet die een gemiddelde Rus aan voer denkt te kunnen wegstouwen. Wát een volk! En dan zeggen ze dat Nederlanders zich niet kunnen gedragen in het buitenland! Hier op de Gedempte Gracht gaat alles z'n gangetje. Gewoonweg gelukkig op de Gracht, zoiets. Qua werk pakken donkere wolken zich samen, want het Telegraaf-concern staat onder zware druk, maar enfin, we zien wel. Take care, groet Roel en we denken aan je!
Sjaak en Yvon Euser